Ne zaman mutlu olmaya kalksam şiirini biliyor musunuz? Bir mucizeyi yaşamak üzeresiniz! Ne zaman mutlu olmaya kalksam… Hani şair Küçük İskender’in iki mısralık etkileyici şiiri. Ne zaman mutlu olmaya kalksam, otur diyor yalnızlığım, otur…
Küçük İskender kimdir, ben şair, eleştirmen miyim diyebilirsiniz. Sizin de ne zaman mutlu olmaya kalksam dizelerindeki gibi bir yalnızlığınız var mı? Mutluluğu parayla, pulla, hırsla mı karşılaştırıyorsunuz yoksa? Sahi mutluluk ne demektir?
Yeniden başlamak isteyenler gibi genç kalmak ve genç görünmek için diğer benzersiz yöntemleri buradan keşfedebilirsiniz.
Ne zaman mutlu olmaya kalksam
Farklı zamanlarda değişik kurumlar tarafından yapılan mutluluk araştırmalarına göre Türkiye genellikle son sıralarda yer alıyor. Norveç ise ya birinci ya da ikinci oluyor. Peki neden mutsuzuz?
Öncelikle yoğun bir ekonomik baskı altında yaşıyoruz. Evet, son yıllarda ekonomi daha istikrarlı, büyüme trendi tatmin edici olmasa da devam ediyor. Bizi mutsuz eden asıl nokta büyümeyle birlikte gelen borçluluk duygusu. Hemen herkes kredi alarak hayatını sürdürüyor. Kredi borçlusu sayısındaki bu yüksek artış insanların yaşam kalitelerini kısmen yükseltse de beklentilerini kötümserleştiriyor. Gelecek 15 yılı ipotek altındaki bir insanın mutlu olması için çok neden yok.
Yüksek borçluluk oranları yaşamı da günlük kaygılara indirgiyor. İnsanların bir ay dahi işsiz kalmaya tahammülü yok. Hal böyle olunca gerginlikler beraberinde geliyor. Aile içi sıkıntılar baş gösteriyor.
Evlenecek çiftler için de henüz hayatlarının başında ev ve eşya taksitleriyle mutluluklarını da taksitlendiriyor.
Norveç’te kişi başı yıllık gelir ortalama 54 bin dolar. Türkiye’de ise döviz kuruna paralel 8-10 bin dolar seviyelerinde dolanıp duruyor yıllardır.
Ekonomik sebeplerin dışında toplumsal katmanlar arasında da ayrımlar ve kutuplaşmalar mutsuzluk getiriyor. Komşusunu ‘şucu, bucu’ diye gören kişiler, kendisinden farklı olanları görünce mutsuz oluyor. Toplumsal katmanlar arasında geçiş ve kaynaşma azalıyor.
Şehirde yaşamak mutsuz ediyor. Kalabalıklar, trafik, gürültü, kirlilik, yalnızlaşma, güvenlik korkusu insanların huzurunu, keyfini kaçırıyor.
Dini hayatın huzur veren atmosferine yabancılaşma, cemaatleşme, yalnızca kendisi gibi olanları dindar kabul etme fikri de insanı mutsuz ediyor. Çünkü en kalabalık cemaat veya tarikata dahi mensup olsalar etraflarındaki milyonlarca insanın başka inanç ve yaşam biçimlerinde olması diğerlerini tedirgin edebiliyor. Dini veya laik topluluklar daha içe kapanık gruplar haline geliyor. Örneğin bir kulübün üyeleri dışarıdakileri dışlıyor, bir cemaatin mensupları diğerlerini dışlıyor ve kendi dünyalarına kapanıyorlar.
Ne zaman mutlu oluruz
Ne zaman mutlu oluruz? Oysa mutluluk için Borges’in ünlü şiirinde belirttiği gibi duyguları açık yaşamak gerekiyor. Dışa açık olmak, hayatı ve kişileri kategorize etmemektir mutluluğun anahtarı. Ne zaman mutlu olsam, aklıma mutsuzluğum gelir demeyin. Silin mutsuzluğu aklınızdan. Her şeye yeniden başlayın gerekirse…
Yeniden başlamakla ilgili sözler
Yeniden başlamak gerekiyor bazen her şeye.. Jorge Luis Borges ünlü şiirinde yeniden başlamakla ilgili sözleriyle bizi adeta hayatımıza, bulunduğumuz noktaya mıhlıyor.
ANLAR
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85’indeyim ve biliyorum…
ÖLÜYORUM…
Türkçe anlamakta zorlanan için İngilizcesini de veriyoruz.
instants
if i could live again my life,
in the next – i’ll try,
– to make more mistakes,
i won’t try to be so perfect,
i’ll be more relaxed,
i’ll be more full – than i am now,
in fact, i’ll take fewer things seriously,
i’ll be less hygenic,
i’ll take more risks,
i’ll take more trips,
i’ll watch more sunsets,
i’ll climb more mountains,
i’ll swim more rivers,
i’ll go to more places – i’ve never been,
i’ll eat more ice creams and less (lime) beans,
i’ll have more real problems – and less imaginary
ones,
i was one of those people who live
prudent and prolific lives –
each minute of his life,
offcourse that i had moments of joy – but,
if i could go back i’ll try to have only good moments,
if you don’t know – thats what life is made of,
don’t lose the now!
i was one of those who never goes anywhere
without a thermometer,
without a hot-water bottle,
and without an umberella and without a parachute,
if i could live again – i will travel light,
if i could live again – i’ll try to work bare feet
at the beginning of spring till
the end of autumn,
i’ll ride more carts,
i’ll watch more sunrises and play with more children,
if i have the life to live – but now i am 85,
– and i know that i am dying …
Jorge Luis BORGES
Haydi, mutluluk için yeniden başlayın. Bugün yeniden başladığınız ikinci hayatınızın ilk günü olsun…
0 Comments